Αντίο στη Χαλκορήνη από το ΝΟ.Π.Π.Α.Π.Π.Π.Α.

Το όνομα της Ειρήνης Χάλκου είναι συνδεδεμένο με το νησιώτικο τραγούδι, κι όχι τυχαία.

Σφράγισε με την υπογραφή της τους πιο όμορφους στίχους, μέσα στους οποίους «φυλακίστηκε» καθετί που εκφράζει τούτο τον τόπο.

Η αγάπη ήταν το κυρίαρχο στοιχείο στη ζωή της Χαλκορήνης! Μια άδηλη αγάπη για τους ανθρώπους, τη φύση το χωριό της, το Δανακό, τη μουσική…

Γεννήθηκε ακούγοντας τους ήχους της τσαμπούνας, όπως η ίδια περιγράφει χαρακτηριστικά,και οι μουσικοί ήχοι σημάδεψαν την πορεία της.

Της άρεσε να τραγουδά αλλά και να αφουγκράζεται τους ήχους ενός καλού βιολιού, των πουλιών που κελαηδούν στη ρεματιά, του νερού που αργοκυλά…

Όλοι αυτοί οι ήχοι και οι εικόνες που τους συνοδεύουν πλημμύρισαν την ψυχή της και εκφράστηκαν ως στίχοι.

Είχε η Χαλκορήνη ένα εξαίσιο τρόπο, μέσα από τα τραγούδια της να μεταφέρει τις εικόνες του χωριού αυτούσιες, χωρίς φκιασίδια αλλά δοσμένες με αγάπη και πάθος για ζωή.

«Δεν μπόρεσα να πάρω

με το μέρος μου το Χάρο

Να του παίξω να γλεντήσει

τη ζωή να μου χαρίσει…»

είχε γράψει στο  θάνατο του Σταματογιάννη. Ούτε εκείνη μπόρεσε να καταφέρει το αδύνατον, να φέρει με το μέρος της το Χάρο. Να τον γλεντήσει με τη φωνή και τα τραγούδια της  και να της χαρίσει περισσότερη ζωή.

Ήταν όμως, τόσο «γεμάτη» από εμπειρίες, είχε νοιώσει την απεριόριστη  εκτίμηση και ευγνωμοσύνη του κόσμου  για το έργο της, που φεύγει με ικανοποίηση.

Καλό ταξίδι Χαλκορήνη!

Τα τραγούδια σου θα συνεχίζουν να σε θυμίζουν για πολλές γενιές ακόμη!

Δεν μπόρεσα να πάρω,

με το μέρος μου το χάρο

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                           ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ Δ.Σ.

Ιακ. Ναυπλιώτης-Σαραντηνός