Όχι σε άλλες μειώσεις μισθών που δημιουργούν «φτωχούς εργαζόμενους»

Θεσμοθέτηση ελάχιστου αξιοπρεπούς εισοδήματος ως ποσοστό του ΑΕΠ ζητούν οι Οικολόγοι Πράσινοι

«Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας ελάχιστα έχει να κάνει με το μισθολογικό κόστος. Κατά συνέπεια, όταν ο πρωθυπουργός παρεμβαίνει -με επίκληση την ανεργία- στην περεταίρω στρρίκνωση του, δεδομένο είναι ότι και η φτώχεια και οι άνεργοι θα αυξηθούν, ενώ ύφεση και αδιέξοδα θα αποκτήσουν μονιμότητα», δήλωσε η εκπρόσωπος τύπου των Οικολόγων Πρασίνων Ελεάννα Ιωαννίδου.
Άλλωστε με τις νομοθετικές ρυθμίσεις το 2010:

-οι ομοιοεπαγγελματικές, κλαδικές και επιχειρησιακές συμβάσεις μπορούν να ορίζουν δυσμενέστερους όρους από αυτούς της αντίστοιχης εθνικής γενικής συλλογικής,
-θεσμοθετήθηκε η ειδική επιχειρησιακή σύμβαση εργασίας, - επεκτάθηκε η δοκιμαστική περίοδος ενός νεοπρασλαμβανόμενου από δυο μήνες σε ένα έτος
-περιορίστηκε η προσαύξηση των αμοιβών για υπερωριακή απασχόληση, - χαλάρωσαν οι περιορισμοί στις απολύσεις με αύξηση του ανώτατου αριθμού απολύσεων ανά μέγεθος επιχείρησης,
-μειώθηκε ο χρόνος προειδοποίησης και το ύψος της αποζημίωσης στους απολυμένους,
-έγινε "ευέλικτος" και δυσμενέστερος για τους εργαζόμενους ο τρόπος διευθέτησης του χρόνου εργασίας,
-καθιερώθηκε για διάστημα 2 ετών η δυνατότητα απόκλισης του κατώτατου μισθού των (έως 25 ετών) νεοπροσλαμβανόμενων στο 80% των κατώτατων αποδοχών της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας.
Με βάση τα παραπάνω και συνυπολογίζοντας το εύρος της «μαύρης» εργασίας, η μείωση των κατώτατων αποδοχών, όχι μόνο δεν θα συμβάλλει στην δημιουργία θέσεων απασχόλησης και νέων επιχειρήσεων, αλλά θα οδηγήσει στην αύξηση των «φτωχών εργαζόμενων». Επισημαίνουμε ότι η Ελλάδα (με βάση τα στοιχεία του 2010), διαθέτει υψηλότατο ποσοστό φτωχών εργαζόμενων (13,8%) έναντι του 8,5% του μέσου όρου στην ΕΕ των 27, έχοντας τη δεύτερη χειρότερη επίδοση μετά την Ρουμανία (17,3%).
Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούν ότι ο πρωθυπουργός αρνείται να ενσκήψει στα δομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και στην επείγουσα ανάγκη αλλαγής του προσανατολισμού της και με την ευλογία των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση, φορτώνει την ανεπάρκεια της για άλλη μια φορά στις πλάτες της κοινωνίας. Είναι προφανές ότι η έγνοια για τους άνεργους δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται σε συνθήκες κρίσης με τη θεσμοθέτηση ενός ελάχιστου αξιοπρεπούς εισοδήματος από την εργασία. Η χρηματοδότηση μιας ανάλογης ρύθμισης, έχει κοστολογηθεί από ειδικούς στο 1-1,3% του ΑΕΠ και μπορεί να προέλθει από την πάταξη της φοροδιαφυγής, που εκτιμάται από όλες τις έρευνες ανάμεσα στο 25 με 40% του ΑΕΠ. Πάταξη βέβαια που απαιτεί πολιτική βούληση...